I miss you, Pudrabels.

Just A Thought: Bakit?

Sa totoo lang, ayokong magtanong kung bakit. Kung bakit ka kinuha agad. All this time pinapatatag ko sarili ko. Pinipilit kong wag tanungin ang Diyos kung bakit ang aga namang bawiin ka samin. Ayoko sana syang kwestyunin. Pilit kong iniisip na may dahilan. Pero hindi ko na kayang hindi magtanong...

Anung dahilan?

Bakit ka kinuha agad?

Bakit ang aga?

Bakit ikaw pa?

Ano bang plano?

Ang daming nangyayare sa buhay ko ngayon, Di. At alam kong ikaw ang kaunaunahang matutuwa kung andito ka pa. Ikaw ang kaunaunahang magsasabi sa akin na "Ayos yan, Dang!"

Nagresign nko sa call center. Andito nko lagi sa Laguna ngayon. Alam ko ito ang gusto mo kahit hindi mo sinasabi skin dati.

Nag-apply na din ako sa DepEd. Balak ko na magturo. Ito ang pangarap mo skin, di ba? Actually pangarap ko din naman yan. Kaso natatakot ako dati eh. Feeling ko wala pa naman akong maibabahagi sa mga magiging estudyante ko.. Pero eto na.. Nag-file npo ako ng application.

Nagpapacertify na rin ako sa TESDA para sa NCII Certification para makapasok agad sa mga schools. Malapit na, Di...

Natuloy na din ang pagmamasteral ko. Namimiss kita. Sigurado akong kung andito ka pa, ikaw ang maghahatid skin kada papasok ako. Titiisin mo init ng araw maihatid lang ako sa Bus Station. At sympre, ikaw din ang kakaon sakin after school. Kahit gabing-gabi na. Namimiss ko umangkas sayo sa motor tuwing gabi.. Kada ihahatid mko. Yung amoy mo. Yung mga kwento mo. Yung mga tanong mo skin tungkol sa trabaho kahit alam ko na hindi naman un ang gusto mong trabaho para sakin. Mahal na mahal kita. Kahit kailan hindi mo ako pinressure. Hinayaan mo lang ako matuto sa sarili kong pagkakamali at makatuklas ng mga bagay mag-isa. Maraming salamat sa tiwala. Kada pauwi ako sa mula Manila naiisip kita. Naiiyak ako. Naiisip ko na sana andito ka pa. Na pag baba ko ng bus makikita kita na katabi ng motor, nag-iintay sakin.

Nga pala, Di... Nagttrabaho nko sa munisipyo ngayon. Isa to sa mga frustrations mo sa buhay dba? Ang bilis ng mga pangyayari.. Wala akong kilala ni isa sa kanila. Wala din namang nag-back up skin para makapasok ako sa city hall. Feeling ko kagagawan mo to eh. Nilakad mo to noh?

Sobrang miss na kita. Pero hindi ka naman na babalik eh. Yung thought lang na nasa laangit ka kasama si God, yun nlng ang nagpapalakas ng loob ko. Ikaw ang idolo ko, Di. Sana ang ibibigay ni Lord na mapapangasawa ko ay kagaya mo. Yun talaga lagi ang pinagdadasal ko. Kahawig ni Ryan Eigenmann, may takot sa Diyos at sympre gusto ko parang ikaw. Close to perfect. Kahit wag na yung unang category. Kahit yang second and last na lang. 

Mugto na mata ko. Wrong idea talaga tong pagpapatugtog ng "Butterfly Kisses" habang sumusulat sa'yo. Alam mo Di, umattend ako ng dalawang wedding last week. Hindi ko mapigilang maiyak dun sa dance with a father thing. Alam ko kase na hindi na yun mangyayari sa kasal ko. Wala na nga pla kong tatay na mag-sasayaw sa akin sa wedding day ko. Sabi ko pa naman dati, sa gabi bago ang kasal ko, sa gitna nyo ni mommy ako matutulog. Para for the last time, katabi ko ulit kayo matulog. Pero wala na.. Sa imagination ko nlng lahat yun matutupad...

Pakita ka naman sa panaginip ko, Di. Sobrang miss na kita... Mahal na mahal na mahal kita. Hindi ako magsasawang magpasalamat sa Diyos dahil pina-experience ka Nya samin. You're the best gift I've ever recieved.

Unti-unti nang natutupad ang pangarap ko, pangarap mo at plano sakin ni God. Ang weird at hindi ko maexplain pero ramdam kong He's working on my life. Parang lahat ng bagay na nagyayare, papunta dun.. Sana sa takdang araw, makita ulit kita. Hindi ka man makilala ng utak ko, alam kong ididikta ng puso ko na ikaw ang naging tatay ko sa lupa. Ipapaalala sakin ng puso ko kung gaano ka kaespesyal sakin. Sana dumating ang araw na maintindihan ko rin kung bakit ang aga mong nawala.. Pero kakapit ako sa plano ng Diyos para sating lahat. Sabi ko nga dati, hindi ko na tatanungin kung bakit nangyare. Pero sana tulungan Nya ko para maintindihan ko ang dahilan. Kase ngayon, pagkatapos ng kulang kulang limang buwan, hindi ko pa rin naiintindihan kung bakit ka kinuha agad..

:'(

Life In Pixels: 3 Months

Missing you, dad. <3

Just A Thought: August ONE

~an open letter~

:)

Hi, Dad.

It's August! Mom's birth month and we miss you!! Anyway, I hope you saw my huge smile earlier when I checked my mail.

Okay. I know it's kinda oa since Admission Test pa lang yan but what the heck! UP DILIMAN SAYS I AM QUALIFIED. hahaha! Remember last May 24 when I passed my application for this? Tayo yung magkatext! :)

I miss your encouraging words, dad. This one is for you.

Love,
Your Panganay <3

Just A Thought: My Anchor.

Anchor
My comfort.
My defense.
My foothold.
My pillar.

Father's Day
A day I lost my bubble.
A day I lost my reason.
A day I won't be excited anymore.
A day I lost you, my anchor.

40 days.
40 days of accepting.
40 days of understanding.
40 days of wanting.
Wanting to celebrate another Father's Day.

I miss you and I love you, Dad. For ever and ever.

xx

Just A Thought: To the guy I loved the most.

Sa taong taga-hatid sa akin sa lahat ng lakad ko.

Sa taong mag-tetext kung nasa office na ba ako or kung nakaupo ba ako sa bus.

Yung nag-aalala pag hindi ako nakapagtext kung nakarating ba ako ng Manila ng maayos.

Yung nagpapaalalang uminom ako ng gamot or umuwi na lang ng Laguna pag may sakit ako.

Yung taong ni isang beses hindi ko narinig magreklamo kung bakit ako nasa call center at hindi ako nagtuturo.

Yung tatay na wala mang trabaho, never naging pabigat sa amin.

Yung tatay na walang bisyo.

Hindi nagiinom, hindi naninigarilyo, hindi nagsusugal at hindi nang-chix.

Yung tatay na pinipilit kami magsimba.

Yung tatay na kahit 25 years old na ako eh nakakatanggap pa rin ako ng sulat ni Santa Claus.

Ngayon, kami na lang apat nila mommy.

Gumigising kami sa umaga na hindi na naaamoy ang niluluto mong sinangag, tuyo at itlog.

Araw-araw, kada gigising ako, ikaw ang naaalala ko.

Sobrang miss na kita.

Lahat ng banat mo, lahat ng patawa mo at lahat ng turo mo sa amin.

Miss ka na nang lahat ng tao dito satin.

Pero siguro nga hanggang doon na lang.

Siguro nga nagawa mo na ang purpose mo dito sa lupa kaya binawi ka na Nya.

Sabi nga nung pari, sya pa nga na pari, alam nya at sigurado sya kung saan ka pupunta.

Kaya wag na daw kami mag-isip..

I am still thankful.

Nakasama kita ng 25years.

Bihira ang magkaroon ng tatay na katulad mo.

Masakit.

Pero kakayanin namin, di.

Pinalaki mo kaming matatag.

Siguro bored na ang mga anghel sa langit kaya kinuha ka na nila.

Magpaka-bibo ka sa langit, ha?

Sana magkita tayo jan.

Ayoko nang kwestyunin si God.

Pero sana tulungan Nya akong maintindihan kung bakit ito nangyare.

I mean, bakit ngayon.

Sobrang miss na kita.

Pero itinatatak ko sa isip ko na nasa magandang lugar ka na.

Na kasama mo na ang lumikha sa atin.

Life is the greatest gift that God has given us.

Death is only a bridge towards eternal life with God.

Certainly, heaven is rejoicing-

for another soul has finally reached his true home.

And I know-

Heaven, surely, is a beautiful place.

Mahal na mahal kita, di.

Maraming maraming maraming salamat.

Sorry. Emo nanaman ang panganay mo.

Miss lang kita.

xx

Just A Thought: Daddy.

June 16, 2013 - Father's Day

10:25 AM - I texted my Dad: "Di, happy father's day! Mag-jalibi kayo? Pagbalik ko nlng. Labyu! :)" ...no response. Usually naman nagrereply skin si Daddy especially sa mga gantong pagkakataon... but he didn't. I was thinking, baka nagsisimba pa... My dad never failed to attend the Holy Eucharist every Sunday with my mom.

- before I finish my shift, I checked my Facebook account and clicked the God Wants You To Know app. It says...

...ni hindi sumagi sa isip ko na may iba pa plang meaning to.

3:00 PM - went to Edsa Shrine to attend the Holy Mass with my colleague. I turned off my phone and listened to my favorite priest, Fr. Dave Concepcion. Sabi sa homilya ni father, wala daw perpektong tatay and I was like, "eh bakit si daddy, perfect?" 

Right after the homily, I turned on my phone. Nagdatingan na ang mga text ni Mommy, kapatid ko, pinsan ko, bbm ni Kathy, text tweet at fb post ni Ma-Ann. I was asking them, "anyare???" pero walang nagrereply. Sabi lng ni Kathy sa bbm, "tawag ka nga sa bahay nyo neng. nalilito ako eh." Tinext ko sila mommy pati pinsan ko kung saang hospital ako didiretso. Sabi ni mommy, "Dito na sa bahay." Kinabahan nko. Bakit sa bahay? Pag naoospital si daddy, kulang kulang isang linggo kami nsa ospital. Kung nsa ospital lang si daddy, eh di sana ang text skin ni Ma-Ann, "Ne, nsa ospital daw daddy mo. Nasaan ka?" pero hindi eh. Ang text lang ni Ma-Ann, "Uy. Kamusta? I heard." "Daddy mo?" "Nasaan ka? Tumawag ka na ba sa inyo?" "Ingat ne. Kita tayo mamaya." ---and I was thinking, bakit tayo magkikita mamaya? Hindi pa off nitong si Ma-Ann.

Hindi ko na natapos ang misa. Pero nung palabas nko ng simbahan, bumalik ako para tumanggap ng Holy Communion. On my way to Laguna, walang nagtetext skin.. Iyak nko ng iyak sa bus. I was praying na sana mali ang nsa isip ko but I was also praying na kung ano ang gustong mangyari ni God, mangyari nlng.

5:45 - sinundo ako ng pinsan ko sa likod ng simbahan. Nung nakita ko si Bing, ang tanong ko agad, "Si Daddy?" hindi nya ko sinagot. Sabi ko sa sarili ko, iba na to. Tahimik lang kami pareho. Nung malapit na sa bahay, sabi ni Bing, "Dang, yung daddy mo..." tas umiyak na sya. Gets ko na. Wala na si Daddy. Kinuha sya ni Lord ngayong Father's Day.

Pagdating ko sa bahay, may tolda na. Ganto din nadatnan ko sa bahay nung nawala ang lola kong si Nanay Joving at ang Yayoy namin na si Kuya Itok. Kinalma ko sarili ko. Alam kong madadatnan ko si mommy. Hindi kami dapat mag-sabay. Pagbaba ko ng sasakyan, sinalubong ako ni mommy. humahagulgol habang sinasabi na "Wala na ang daddy mo."

....sa isang iglap, wala nkong daddy. Pero nagpapasalamat ako sa Diyos. Sya ang best blessing na natanggap ko. Salamat sa siyam na libo dalawang daan apatnapu't pitong araw na nakasama ko sya. Magiging matatag ako. May isa pang blessing si God -si Mommy.

Mahal na mahal kita, di. Sana makahanap ako ng lalaking kagaya mo.